Gisteren kwam de voltallige werkgroep bijeen voor de afsluitende werkzaamheden rondom het plangebied Grote Buitendijk / Hofgeest. We maken de balans op.

Al bij aanvang werd bekend gemaakt dat de werkgroep niet de rol had de democratie te dienen, keuzes te maken of tot een compromis te komen rondom het omstreden gebied. Dat dat niet zou lukken was op voorhand wel duidelijk, en projectleider Marichel Weel had dan ook gelijk door dat dan ook maar van te voren helder te stellen dat er niet verwacht werd met dé ‘oplossing’ te komen vanuit de werkgroep.

Het proces was wel duidelijk, alhoewel het ‘huiswerk’ lang niet altijd door iedereen als zodanig werd geïnterpreteerd en dus uitgevoerd. De deelnemers werd gevraagd, voor zover men daar interesse in had, met zogenaamde ‘vlekkenplannen’ te komen voor een globale invulling van het gebied. Dat leverde niet zo heel veel op. De bestaande plannen van de gemeente, VSV en Westwijk kwamen als basis plannen op tafel, aangevuld met de door ons ingebrachte ‘nul’-optie en het alternatieve parkplan ‘Het Gelukzalig Ommetje’. Dat laatste plan hebben we vooral ontworpen om gehoor te geven aan de naar onze mening nog steeds onwerkelijke stelling dat er ‘iets’ met het gebied moet gebeuren. Wij hebben ingebracht dat niet alleen woningbouw of niets doen, mogelijk opties zijn, maar er ook plaats zou kunnen zijn voor een welzijns verhogende maatregel in het gebied door aanleg van recreatieve mogelijkheden.

Dus al met al 5 modellen, waarvan 4 reeds bestaand en dus één nieuw model. Na de derde bijeenkomst was het de bedoeling dat alle deelnemers de modellen op zo een kleine 20 punten zouden beoordelen. Slechts weinigen namen die moeite. Een A4-tje met wat eigen meningen pastte eigenlijk niet in deze opzet, maar voorzitter Jacqueline van de Sande slaagde er toch in alle ingebrachte stukken samen te vatten in ‘plussen’ en ‘minnen’ van de modellen.
De aanwezigen die niet die moeite hadden genomen klaagden vervolgens om de inhoudelijke ‘plussen’ en ‘minnen’ die anderen aan hun plannen hadden toegekend. Gemiste kans, maar niet te herstellen binnen de strakke planning van de gemeente.

Hoe nu verder?
Het vervolgproces is helder. Kort gezegd gaat de politiek zich nu over alle stukken buigen die de werkgroep heeft opgeleverd. Dat zijn niet alleen de modellen en de beoordelingen, maar ook alle inhoudelijke verslagen en meningen van extern aangeschoven deskundigen, zoals een stedebouwkundige.

Het streven is te komen tot een inspraak op de stukken door elk van de deelnemers in november. En dat is positief te noemen, want toelichting op de stukken is wel noodzakelijk. Omdat alles lijkt te zijn uitgemiddeld, kan de indruk ontstaan alsof er wel een compromis zou zijn. Dat is zeker niet het geval. De partijen staan net zoals aan het begin van het proces onverminderd in min of meerdere mate tegenover elkaar.

Nut
Heeft deelname nu nut gehad? Jazeker. Het heeft ons de gelegenheid gegeven zelf met een doordacht plan te verschijnen. Uniek in visie, vorm en omvang, iets waar verder over nagedacht moet worden. Het heeft ons ook geleerd om kritisch naar de andere modellen te kijken, in plaats van alleen maar ongenuanceerde ‘ja’ of ‘nee’ opmerkingen te plaatsen. Het ingeschakelde intermediaire adviesbureau verdient dan ook een pluim op dit onderdeel van het proces. Minder lof gaat uit naar de gemeente die de modellen doorgerekend zou hebben. Met weinig onderbouwing verschenen ook hier ‘plussen’ en ‘minnen’ voor elk model. Vooral de grondruil Beeckesteijn, werd in de modellen in twijfel getrokken voor wat betreft de juistheid van de cijfers.

Wat helaas ontbreekt is nog steeds de inhoudelijke discussie met de politiek. Inspreken is mooi, maar is doorgaans een monoloog. Natuurlijk spreken we raadsleden en reflecteren wij onze nuances op alle mogelijke vlakken. Maar intensief overleg over noodzaak, getallen, wenselijkheid, leefomgeving, veiligheid, verkeer en jeugd vindt niet plaats. Ook in de werkgroep werden die onderwerpen slechts in kreten benoemd om vervolgens te worden weggewuifd, vooral door te hameren op bestaande normen en al jaren geleden genomen besluiten. Geen emotie, niet terugkomen op uitgangspunten, geen herziening van oude feiten. En dat is jammer met een groep die eenzijdig door de gemeente was samengesteld. Vooral ondernemers vanuit het gebied Hofgeest namen deel aan de werkgroep, met eenzijdige interesse voor (en dat is begrijpelijk) hun gebied. De gemeente was niet bereid de samenstelling in balans te brengen met andere belanghebbenden vanaf de Grote Buitendijk.

In de komende maanden zullen we wederom onze invloed aanwenden om deze ontbrekende stukken in het totaalbeeld naar voren te brengen en de politiek ervan te doordringen dat de kreet ‘er moet daar nu eenmaal iets gebeuren’ op los zand is gebaseerd.