Vorige weekend in de IJmuider Courant stond het artikel: “Einde noodlokalen Velserbroek”. Tot onze verbijstering wordt daarin gewag gemaakt van het einde van de noodlokalen en bezinning op de bestemming voor de vrijkomende lokalen en ruimte, nu het leerlingenaantal op de Velserbroekse basisscholen drastisch is afgenomen.

Woningbouw wordt als één van de opties genoemd. Jarenlang hebben wij als actiegroep gepleit voor “inbreiden”: ruimtes waarvan je weet dat ze in de toekomst vrijkomen bestemmen voor bijvoorbeeld woningbouw; betaalbare (semi-)hoogbouw voor jongeren of ouderen. Dus niet alle mooie groene randen volproppen met huizen en bedrijvigheid maar kijken waar binnen de bestaande bebouwing nog mogelijkheden zijn. Nooit is er oor geweest voor dit argument, alleen enkele oppositiepartijen zagen er brood in. In de raad en bij de wethouder werd gezegd “we kijken nu naar de Grote Buitendijk en niet naar andere gebieden”. Nu is er min of meer een besluit genomen over de Grote Buitendijk, en staat ineens in de krant dat er nagedacht gaat worden over de bestemming van de noodlokalen. Toch zuur. Ik dacht dat regeren vooruit zien is. Of is het meer een kwestie van het paard achter de wagen spannen? “I told you so”. Achteraf gelijk krijgen voelt minder lekker dan vooraf.