De afgelopen dagen werden wij regelmatig geconfronteerd met kennelijk een stuk onduidelijkheid over onze visie ten aanzien van het ‘behoud van groen’.

Als Actiegroep Velserbroek Oost blijven wij onverminderd achter het ‘behoud van groen’ staan. Daar is nooit enige twijfel over geweest, ook niet na de vier werkgroep bijeenkomsten, georganiseerd door de gemeente.

Het eerste alternatieve plan ‘Het Gelukzalig Ommetje’ was een ‘volledig groen’ alternatief, welke wij ontwikkelden, omdat wij het vermoeden hebben dat de agrarische functie op termijn uit het gebied zal verdwijnen – nee niet dit jaar en waarschijnlijk ook niet op korte termijn, maar wel op langere termijn. Voor dat prachtige plan was natuurlijk nauwelijks een financiële onderbouwing te ontwikkelen, omdat het plan alleen maar kosten kende.

Het tweede nu voorliggende plan wordt op dit moment doorgerekend – en dat is met beperkte informatie al moeilijk genoeg – en zal naar wij hopen financieel gezien beter in de pas lopen met het beleid avn de gemeente om het gebied op zijn minst kostenneutraal te kunnen ontwikkelen.

Dat de gemeente zelf alleen maar plannen heeft ontwikkeld die uitgaan van inkomsten voor de gemeente, is politiek gezien wel begrijpelijk, maar is voor het welzijn van de omgeving niet bepaald positief. De gemeente is zelf kennelijk niet creatief genoeg om een passend plan te ontwikkelen, waarin zij tegen de provincie kan zeggen, dat ook zij gaan voor welzijn van de bevolking, maar toch beperkte woningbouw toestaan en gaan voor een open en zoveel mogelijk het groene en open karakter te behouden.

Alleen om die redenen hebben we dit plan gemaakt, om de politiek wakker te schudden en dus niet te gaan voor massale woningbouw.

Beste mensen, geloof ons, wij blijven gaan voor ‘groen’, ondanks het feit dat een politieke meerderheid gewoon wil bouwen. Met alleen ‘groen’ roepen, krijgen we de politiek niet meer om. Met dit plan maken we nog een kans.

We hopen dat u met deze uitleg beter begrijpt waarom we dit plan hebben gemaakt. Dat het plan behoorlijk wat tegenstanders kent, vinden we logisch en begrijpelijk, maar we gaan toch voor de meerderheid die het plan steunt, opgeteld bij wederom veel mensen, die de keuze ‘Jammer dat het moet, maar beter dan volbouwen’ hebben gemaakt.

Dus nogmaals: ‘Ja, ook wij willen alles houden, zoals het nu is, maar de realiteit dwingt ons tot dit alternatief. Nee, we willen dit dus niet, maar het is het best mogelijke wat we zouden kunnen doen, als de politiek zelf gaat twijfelen over de invulling van het gebied.’ Twijfel en vertraging is ons doel met dit plan!