De inwoners van Velserbroek kunnen “participeren” voor een Structuurvisie Velsen; zij mogen meedenken in het plannen maken voor de toekomst van Velserbroek (2015 – 2020). Vorige week donderdag presenteerde de gemeente de plannen voor Velserbroek. Duidelijk werd vele bewoners van Velserbroek tegen bebouwing waren. Volgens de ambtenaren is het een politieke keuze om te gaan bouwen, ten koste van de “belevingswereld” van de bewoners. Uitgangspunt voor deze structuurvisie is het vorig jaar door de Provincie vastgestelde Streekplan Noord Holland Zuid. Hierin wordt echter aangegeven dat er aan de oostkant van Velserbroek, de groenstrook tussen Velserbroek en de A9 een ecologische verbindingszone moet blijven.

Uit het rapport “Natuurwaarden gemeente Velsen, ruimtelijke ingrepen in relatie tot natuurwaarden en compensatieplicht” uitgevoerd door bureau Waardenburg BV in opdracht van de gemeente Velsen blijkt dat deze weilanden van ecologische waarde zijn. Beschermde planten als de zwanenbloem, dotterbloem, waterdrieblad, gevlekte orchis en rietorchis zijn hier aangetroffen, maar ook beschermde dieren als de rugstreeppad (een soort van de Rode Lijst) zijn hier aanwezig. Maar er is meer. We treffen ook aan de hazen, knobbelzwanen, grutto’s, kieviten, scholeksters, smienten, krakeenden, diverse soorten meeuwen, grauwe en nijlganzen en de boerenzwaluw, huiszwaluw en gierzwaluw als zomergast. Daarnaast komen er op doortrek vogels voor zoals watersnippen (een soort van de Rode Lijst), goudplevieren, kramsvogels en koperwieken. Een ecologische verbindingszone kan toch niet alleen een smal strookje langs de A9 zijn, waarlangs de padden kunnen trekken? Dat is volstrekt onvoldoende om als verbinding te kunnen functioneren. Het is alsof je een fietspad aanlegt voor doorgaand autoverkeer. Het moet een stuk natuur zijn waar dieren vrij spel hebben en dat daarnaast ook een educatieve waarde heeft.

Naast de ecologische waarde is dit gebied ook van cultuurhistorische waarde en onderdeel van het in het Streekplan genoemde “Groen Decor”. De inrichting hiervan kenmerkt zich door verweving van groen, natuur, recreatie, landbouw, water en cultuurhistorie; de Stelling van Amsterdam. De Stelling van Amsterdam is een monument op de lijst van Werelderfgoed van de UNESCO, dat verplicht tot behoud en herstel. In het Streekplan is het uitgangspunt vertaald tot behoud van de ruimtelijke samenhang tussen de verschillende, deels beschermde onderdelen. De Stellingen kennen een gebied om en tussen de forten dat met behulp van een slim stelsel van sluizen en afsluitbare dijkcoupures binnen enkele dagen onder water kan worden gezet. De Velserbroekpolder was zo’n inundatiegebied. Het gebied buiten de Grote Buitendijk met zijn karakteristieke polderstructuur moet daarom behouden blijven.

In de Structuurvisie wordt de beschikbare ruimte opgedeeld in wonen, werken en groen. De laatste stukjes groen in de gemeente willen stedenbouwkundigen, projectontwikkelaars en politici met de kleuren rood of paars invullen, groen lijkt in dit pallet op. Ze maken elkaar gek in dit opzicht.
Kernvraag is, wie krijgt de ruimte die er nu nog is. Antwoord moet zijn mens, dier en plant, ten behoeve van de kwaliteit van het bestaan. Het economische probleem is alleen, dat groen houden betekent dat niemand hier eenmalig en in een korte tijd geld aan kan verdienen.

De gevolgen op de lange termijn wil niemand inzien. We zouden echter de lessen uit de 20e eeuw moeten trekken. In de jaren 60 was de trend om maar veel mensen bij elkaar te zetten. Karakteristiek voorbeeld is de Bijlmer in Amsterdam, de probleemwijk van de jaren 80-90. De oplossing die nu gekozen is, is het slopen van aantal flats en het terugbrengen van groen in de wijk. Conclusie kan niet anders zijn dan: als veel mensen dicht op elkaar wonen, gaan mensen zich aan elkaar ergeren, en is agressie niet meer weg te denken. Mensen hebben ruimte om zich heen nodig en groen geeft de mensen rust en ontspanning.
Ook in Velserbroek is dit fenomeen te herkennen. Velserbroek is destijds ontwikkeld met veel huizen krap op elkaar en groenstroken ter compensatie er omheen. Omdat mensen dicht bij elkaar leven ontstaat al gauw intolerantie ten opzichte van de medemens, de opgroeiende jeugd wordt nu al gezien als onacceptabele groep hangjongeren.

De discussie rond de Structuurvisie Velsen lijkt nu alleen te gaan over waar zetten we welke gebouwen of voorzieningen neer met als argument “onze kinderen moeten toch ook kunnen wonen?” Wat er dan gebeurt, is dat de kwaliteit van de kernen en de leefbaarheid wordt opgeofferd. Er is dan ook geen weg meer terug. De paradox hierin is dat “onze kinderen” later geen leven hebben in de door ons gecreëerde probleemwijken.

Laat de politiek de keus maken dat er in de gemeente Velsen geen ruimte meer is voor 3000 woningen. De meerderheid van de bevolking lijkt het hier mee eens, zoals in de IJmuider Courant van 2 weken geleden is gebleken. Laten we wonen en werken niet meer concentreren in de Randstad, maar meer verspreiden over heel Nederland.

De actiegroep Velserbroek-Oost maakt zich hard voor behoud van groen langs Velserbroek, en roept iedereen op zelf ook te reageren op de Structuurvisie en zijn stem te laten horen. Tot 30 april kunnen de reacties worden ingestuurd. Lees meer op www.home.zonnet.nl/infovelserbroek.